De laatste loodjes en de wet van Murphy

Tja, spreekwoorden zijn niet voor niets uitgevonden zeker?

In dit geval: de laatste loodjes wegen het zwaarst, én de wet van Murphy: als iets mis kan gaan, dan gaat het mis.

Zoals ik al in mijn vorig blogbericht aankondigde, verkeert niet iedereen in topconditie om te vertrekken.

Chris heeft een ontsteking op haar heupgewricht en moet rusten.

Nicole scheurde eind juli een gewrichtsband aan haar voet en heeft hier nog steeds een beetje last van.

Ingrid daarentegen voelt zich in topvorm en Johan is in de zevende hemel sinds zijn laatste bloedonderzoek zó goed was dat hij zeker meekan.

Zelf ben ik blijkbaar uitgekozen om de wet van Murphy gestalte te geven.

Sinds we terugkwamen uit vakantie, sliep ik megaslecht. Naar huisdokter gegaan die daarop mijn slaapmedicatie veranderd heeft.

Maar had ook al een vijftal dagen last van beginnende verkoudheid en keelpijn. Dat is nu allebei in volle hevigheid doorgebroken, met bijkomend lichte koorts en grote vermoeidheid.

Gevolg: ik neem sinds gisteren antibiotica – ben ik geen voorstander van, maar in dit geval kunnen we maar beter geen risico’s nemen, nietwaar?

Baal als een stekker, na mij 8 maanden zo goed voorbereid te hebben en er helemaal klaar voor te zijn, voel ik mij momenteel helemaal terug naar af.

Binnen 3 dagen vertrekken we en ik heb toch nog wel een aantal dingen te doen (o.a. valies maken), maar ga toch proberen zoveel mogelijk te rusten en dan maar op het beste te hopen.

Als jullie een beetje willen duimen dat ik er tegen woensdag, en zeker tegen vrijdag als we onze eerste grote activiteit hebben (Klettersteig) weer helemaal bovenop ben? Alvast bedankt!

Mogelijk is dit mijn laatste blogbericht voor ons vertrek.

We hebben ginder geen internetverbinding en zijn zelfs een groot deel van de tijd niet per gsm bereikbaar (er gaat wel een sateliettelefoon mee voor noodgevallen, hopelijk hebben we die niet nodig!).

Ik neem dus een schriftje mee en probeer iedere dag voor mezelf een soort blogbericht op te schrijven, als we terug zijn kan ik dan alle berichten publiceren.

Als het weer het toelaat, is de planning als volgt:

Woensdag 7/9 : vertrek

Vrijdag 9/9 : Klettersteig

Zondag, maandag, dinsdag en woensdag : 4-daagse beklimming naar de Monte Perdido en terug

Vrijdag 16/9 : canyoning

Zondag 18/9 : terugkomst

Wat er de andere dagen op het programma staat, zal een verrassing zijn. In principe zijn dat rustdagen, maar Outward Bound kennende, zullen ze zeker nog leuke dingen voor ons in petto hebben!

Dus allemaal : tot na 18/9, geef me dan wel een beetje tijd, want ik zal vermoedelijk weer genoeg foto’s genomen hebben om een hele week mee zoet te zijn eer ik de bijpassende blogs kan schrijven. ;o)

Iedereen bedankt voor het maandenlange meeleven, meelezen en supporteren en hopelijk lees je hier binnenkort een schitterend verhaal!

Liefs,

Marie-Rose