Woensdag 7 september : vertrek

This is it!

Het is 16.40 u. We zitten op het vliegtuig richting Zaragoza. Kan het nog niet geloven.

Eergisteren werd het al echt toen ik mijn valies maakte, en mijn rugzak met slaapzak en –mat naar Heidi bracht. Jo neemt die mee met de auto.

Vandaag ben ik al de hele dag erg emotioneel. Ben dat sowieso al van nature, maar vandaag zijn er een behoorlijk aantal traantjes gevloeid.

Nochtans zou ik nu een gat in de lucht moeten springen, want na 8 maanden intense voorbereiding is het eindelijk zover.

Maar vanmorgen had ik opeens het gevoel dat ik François vreselijk ga missen, en ook het feit dat ik nog steeds keelpijn en lichte koorts heb en mij eigenlijk doodmoe voel, doet geen goed aan mijn emoties.

Om 12.45 u komen Martine en Marc ons oppikken. Het is fijn dat ik de hele rit met mijn hoofd op François’ schouder kan liggen.

In de luchthaven van Charleroi worden we opgewacht door Sabine en Elsy. Het is een heel gedoe om ons allemaal samen op de foto te krijgen, want iedereen is nog afscheid aan het nemen van de partner of meegekomen familie en/of vrienden.

Samen met Sabine van OB

Sabine heeft nog een verrassing voor ieder van ons: een gedichtje, gemaakt met de beginletters van al onze voornamen, en een steentje, meegebracht van de Monte Perdido, waarop het woord met jouw beginletter staat. Op het mijne staat “moed”. Daar ben ik reuzeblij mee.

Na een koffietje (voor Martine ;o)) of een cola light en water (voor mij, 6,70 euro!) kunnen we inchecken. Voor mij is dat al een heel avontuur op zich, het is pas de tweede keer in mijn leven dat ik vlieg.

Waar ik vooral blij voor ben, is dat we effectief alle 12 meekunnen. Hopelijk haalt elk van ons uit dit grote avontuur de voldoening die hij/zij ervan verwacht.

Ikzelf hoop ook dat ik mij vanaf morgen beter zal voelen, dan kan het voor mij sowieso al niet meer stuk.

25 minuten vroeger dan gepland landt het vliegtuig in Zaragoza. We hebben een afspraak met een bus die ons komt oppikken en ons tot op 4,2 km van onze bestemming brengt. Daar proberen we tevergeefs via gsm contact te maken met Geert, die ons met het OB-busje zal komen halen om de kronkelige grindweg te volgen. Maar in Miraval, waar we 8 van de 12 dagen zullen verblijven, is er slechts af en toe gsm-bereik.

Dus maar naar de vrijwilligers gebeld die hoger logeren. Ilse, Channe en Ria komen een deel van onze bagage oppikken en even later is ook Geert er.

Ik ben inmiddels zo beroerd als wat, koorts en keelpijn is weer in alle hevigheid toegenomen.

Eenmaal aangekomen blijken we in 2 bij elkaar liggende huizen te logeren.

Martine en ik logeerden in dit huisje, samen met Chris, Gitte, Joohan en Robert

We moeten ons dus verdelen en beslissen wie bij wie slaapt. Bovendien moeten de meesten in een 2-persoonsbed slapen. Martine stemt er gelukkig mee in het bed met mij te delen hahaha!

Iedereen gaat nog wat eten, maar voor mij is het meer dan welletjes geweest en ik kruip om 0.20 u doodop mijn bed in.