dinsdag 27 september 2011

Donderdag 15 september : rustdag

Vandaag is het rustdag. Dat heeft iedereen wel nodig na zo’n zware inspanningen.
’s Namiddags hebben we bespreking onder de notenboom, maar eerst moet ieder apart zich een uur afzonderen. Het eerste halfuur mogen we alleen nadenken, het tweede halfuur mogen we ook iets opschrijven.
We krijgen een dubbele opdracht : we moeten ons een foto inbeelden die belangrijk is voor onszelf en een foto die te maken heeft met de anderen van de groep. Daarna delen we dit met iedereen. Het wordt weer heel emotioneel, maar zeer verrijkend.



Als foto voor mezelf kies ik dat wat ik op dit moment zie en hoor : ik zit hier aan het water en associeer dat met drie dingen.
Water geeft rust. Thuis heb ik een cd met niets anders dan het geluid van de zee op. Geen meeuwen, dolfijnen of wat dan ook, alleen de golven van het water. Als ik niet kan slapen, brengt dit geluid mij tot rust. Hier hoor ik datzelfde geluid (maar dan van een rivier) en ook dat brengt mij tot rust.
Water geeft leven. Ik voel hier op 2 manieren dat ik leef. Ten eerste letterlijk door alle spierpijnen. Ten tweede figuurlijk : leven is ook geboren worden, in dit geval herboren. Ik weet nu wat voor mij belangrijk is in mijn leven.
Water geeft en heeft ook kracht. Het MP-project heet niet voor niets van kanker naar kracht. Ik weet nu ook dat ik veel meer kan dan ik dacht.

Als foto die te maken heeft met de groep kies ik het moment waarop ik iedereen van de berg zag komen (zowel de eerste als de tweede groep). Hun enthousiasme was zo geweldig om mee te maken ! En op dezelfde foto staat ook Sandra die mij haar steen overhandigde, met alles wat daarbij kwam kijken. Een echt kippenvelmoment !

Zoals altijd bij dergelijke besprekingen, worden er weer mooie en speciale uitspraken gedaan, zoals :
-          Iedereen zijn berg ligt ergens anders.
-          Alle geluk zit binnen in jezelf.
-          Plus que hier, moins que demain. Ik zeg tegen mijn partner : ik zie je liever dan gisteren, maar minder graag dan morgen.
-          We hechten teveel belang aan de mening van andere mensen, omdat we onszelf te weinig graag zien.
-          Hindernissen kunnen het water niet tegenhouden, maar brengen het weer in beweging.
-          Als kind leren we grenzen verleggen, als volwassene leren we weer grenzen trekken.
-          Als je je minpunten probeert te verbergen, ben je jezelf niet.
-          Als ik bijna aan de top was, was dat afzien en geluk tegelijk. Het was voor mij vergelijkbaar met wat ik voelde bij de geboorte van mijn kinderen.
-          Het doel van mijn leven is een grote nul zijn, omdat dat tussen -1 en +1 is.

Heidi heeft bovendien voor ieder van ons een woord of spreuk bedacht. Voor mij is dat “Van kanker naar kracht”.

’s Avonds gaan we in Lamiana de speciale neopreenpakken passen voor de canyoning van morgen. Aangezien ik nog steeds hoest, besluit ik om het ijskoude water aan de anderen te laten.
Het passen van de pakken is geen sinecure. Ze zijn (letterlijk) heel erg spannend en iedereen heeft hulp nodig om erin, maar ook om er weer uit te raken. Hilariteit alom !



Geen opmerkingen:

Een reactie posten