Afgelopen donderdag 18,8 km gefietst. Het was de eerste keer dit jaar, en het was eigenlijk al 3 jaar geleden dat ik nog echt gefietst had, buiten een paar kleine ritjes vorig jaar.
Tot nu toe fietste ik nooit meer dan 10 km aan één stuk, en meestal ook nooit meer dan 30 km op een dag.
Dus nu vreesde ik er wel een beetje voor, omdat het al zolang geleden was.
Maar tot mijn eigen grote verbazing ging het heel goed, en heb ik zelfs de hele 18,8 km aan één stuk gefietst!
Dat gaf mij wel moed, dat bewijst volgens mij toch dat door al dat wandelen mijn conditie al een behoorlijk stuk verbeterd is. Dus ikke blij!
Maar dat heeft niet lang geduurd. :o(((
Gisteren 14,5 km gaan wandelen. Was een wandeling (van een wandelclub) met 2 rustpauzes.
Eerst 4,1 km , daarna 6,7 km en tot slot nog 3,7 km .
Na het eerste stukje een klein kwartiertje gerust en gezwind weer verder.
De 6,7 km ging ook nog, maar aan het eind was ik toch blij dat ik weer – dit keer een 20-tal minuten – kon rusten.
Bij de laatste paar honderd meter van de 3,7 km was ik echt kapot, en weer heel blij dat ik François een arm kon geven.
Ik moet er wel bij vertellen dat ik ten eerste mijn hartslagmeter vergeten was, en dat ik wel vrij zeker ben dat ik regelmatig behoorlijk boven mijn toegelaten hartslag zat.
Ten tweede was het in toch ook wel redelijk heuvelachtig gebied (streek van Roosdaal, Pajottenland dus) en had ik mijn wandelstokken niet mee (niet gedacht dat het daar zoveel bergop zou zijn).
Ten derde heb ik de hele afstand met rugzak (rugzak + inhoud tesamen 3 kg ) gewandeld, maar daar had ik eigenlijk geen last van.
Maar toen we ’s avonds thuiskwamen, had ik verschrikkelijk pijn aan het plat van mijn voeten, én mega spierpijn aan mijn benen.
Vandaag (zo goed als) geen pijn meer aan mijn voeten, maar wel nog redelijk veel aan mijn beenspieren.
Dus volledige rustdag genomen, kon ook niet anders.
Bijgevolg toch weer in paniek: ga ik het wel halen???
Hoe kan 3,5 km (het verschil tussen 11 km wat ik al een paar keer gedaan heb, en de 14,5 km van nu) zo’n groot verschil maken?
Want aan het eind van de 11 km was ik wel moe, maar had ik toch niet zo’n spierpijn als nu.
En vooral: hoe moet ik dan opbouwen naar 20, 25 en 30 km ? En dan nog de hele tijd bergop en met een rugzak met 7 kg erin?
Of ligt het enkel aan het feit dat ik te snel bergop gegaan ben, en mijn wandelstokken niet meehad?
Ik weet het niet, maar als iemand tips heeft, hoor ik het graag, want ik wil er ECHT WEL geraken!!!
Een dikke pluim voor al je prestaties, doorzetting ondanks de fysieke pijn....je blijft jezelf overtreffen! Blijf ook in jezelf geloven als het de ene dag wat moeilijker gaat dan de andere dag. Gun jezelf ook de nodige rust na een zware dag.
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes
Jeanine
Hey Marie-Rose: toch goed gedaan zeker? Die spierpijn is volgens mij van het bergop en bergaf gaan: dat is normaal en dat gaat wel over! En dat is het grote verschil met de wandeling in Mol die wel plat was hé!
BeantwoordenVerwijderenJe spreekt over 20-25-30 km: zover moeten wij toch niet wandelen? Het gaat om 6à7 uur maar in bergachtig terrein is dat niet zo'n afstand hoor! Maak je maar geen zorgen, je bent supergoed bezig én je bent gemotiveerd! Je geraakt er zeker wel. Denk gewoon eens terug aan je conditie in december: toch al een grote vooruitgang hé! Trek je daaraan op!
veel groetjes, Heidi
Hoi Heidi,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je oppepper!
Er heeft mij vroeger al eens iemand gezegd dat die spierpijn wel overgaat als je blijft wandelen, maar zoals ik gisteren nog spierpijn had van eergisteren, zou dat gisteren echt niet gegaan zijn, en voor de Monte Perdido moeten we wel 4 dagen aan een stuk 6 à 7 uur bergop/bergaf kunnen wandelen hé!
Uiteraard weet ik ook dat dat dan geen 30 km is, maar ik redeneer dat, als ik 7 uur bergop moet kunnen wandelen, ik dan zeker 30 km plat moet kunnen wandelen.
Misschien een verkeerde redenering, ik weet het niet, maar ik denk en hoop dat al veel duidelijk zal worden aanstaande zondag bij onze begeleide wandeling.
Liefs,
Marie-Rose
Dag Marie-Rose,
BeantwoordenVerwijderenTjatja, wat ik lees is eigenlijk idem zoals het bij mij gelopen is.
Pijn aan het plat van je voeten-pijn in de spieren-hartslag 'te hoog ?? '.
Marie-Rose, het begin van mijn trainingen nu voor de MP sept. is voor mij de 4de keer dat ik na nen terugval na de chemo-zona-5maandan zware terugval bloedplaatjes witte en rode bloedcellen- miniscussen (alle 2 L-knie gescheurd)- zware arthroseontsteking in schouders- en als laatste onderhuidsflibit in L-been. NA elke fysieke put steeds opnieuw beginnen fietsen en stappen. Altijd opnieuw was er de spierpijn met soms krampen en ook veel last van Neuropatie in de voeten hetgeen soms venijnige steken kon geven en het gevoel dat ze mijn voeten tussen 2bankschroeven pletten.
Ik krege steeds opnieuw vééééél aanmoediging om terug te beginnen fietsen en stappen en door te zetten. HEb zelf aan de lijve ondervonden dat ik door steeds door de pijn heen te bijten en de laatste 4 maanden gewoon magnesium (2x/dag) te nemen dat de pijnen stilaan minder werden.
Ik kreeg de raad van 's mrogensvroeg te gaan fietsen en te gaan stappen en-zeker ni vergeten-de raad om in het begin zeker ni te forceren.
Ik ga momenteel di-do 1 uurtje stappen aan 5km/u, een 5 kms, steeds dezelfde toer.
Ma-woe en vrijdag ga ik tussen 1u en 1 1/2u fietsen aan een 15km/u. Zaterdag is het rustdag (werken in den hof van mijn vriendin en rusten)Elke zondag sinds dec tss de 8 en 10kms stappen aan +- 4km/u. Vanaf zo 10 april zal ik met mijn vriendin alleen gaan stappen en samen trainen. Stilaan gaan de afstand opdrijven aan het ritme dat ik aankan/
*** Gisteren heb ik 9 kms gestapt op 2u met ne groep. Ik had vanmorgen licht drikgevoel in de L-knie maar ni meer in de rechter. Mijn pijngrens ligt ook wel vrij hoog en ik bijt mij erdoor en mijn tanden springen ni stuk.(heb dan nog een kunstgebit en dat is ni zo sterk als echte tanden hé).
BeantwoordenVerwijderenWat betreft min hartslag: bij het stappen ma-di-do komt mijn hartslag omhoog tot +- 125 à 130 wat goed is voor mij. Ih begin was dit ook rond de 150 MArie-Rose. Maar door het steeds opnieuw trainen gaat die hartslag stilaan naar beneden gaan. Op mijn papier-yest staat dat ik tussen de 120 en 150 hartslag moet blijven om zo conditie te kunnen opbouwen. Bij het fietsen op de kyné kwam ik met fietsen amper boven 121 en met het stappen op de loopband 2° stijging ingesteld en 10 min zo stappen hartslag tss 102 en 140>afhankelijk of ik goed of slecht geslapen had de nacht ervoor.
De kynesist zegt me dat de opbouw goed is en ik per week de afstand fietsen moet opdrijven met 5min duurtijd. Mag dit opdrijven tot waar ik stond voor dat ik last kreeg met de miniscussen.
Dat is elke week 4x fietsen(2x op kracht fietsen(min 25km/u +-30kms en 2x rustigaan 40 km (picknikske mee) en daar deed ik dan 3 à 4u over. Dus ik bouw stilaan verder op.
Marie-Rose, ik denk dat je due pijn na verloop van tijd 1>kan verbijten > en 2>dat de pijn na verloop van tijd vanzelf zal dalen.Gewoon verder trainen en ni overdrijven. Je moet echt geen 30km aan één stuk door kunnen stappen. Ginds bij de beklimming vd Monte Perdido bouwt Geert zeker ook rusttijden in.
Zoals Heide schrijft 'we moeten geen 30km daar gaan stappen. HET is wel stijgend waardoor het goed is op stijgende wegen op zoeken maar daar zeker nu nog geen 30km op te gaan stappen.
Ik raad je aan steeds de zelfde weg uit te stippelen , dus dezelfde afstand en je tijd te meten hoeveel je doet. Op deze manier doe ik het ook. De 1ste keer op de grote toer rond Rivierenhof deed ik er een vol uur over. Na drie maanden doe ik daar 40minuten over. aan een tempo dat ni overdreven is, mijn knie is mijn thermometer om het zo te zeggen.
****** En nu heb ik er nog een langer stukje park aangebrijd en binnenkort kan ik er nog een stukje aan toe voegen.
BeantwoordenVerwijderenEn zo verleg ik als dit ni meer volstaat van afstand ga ik tram 5 nemen en naar L.O. St.Annabos -rond het water ginder ne grotere toer maken-stappen. Fietstoeren ga ik uitstippelen met de knooppuntenroute.
En zo blijven we goe bezig.
Dus blijven stappen, na verloop van tijd verlaagt de hartslag wel. (ik hoop dat Martine dit ook leest. Als er geen neg. Indicatie is voor je hart-normaal, geen hartproblemen dab kun je het echt stilaan opbouwen maar je moet doorbijten. EN afwisselend fietsen en stappen.
Vergeet ook niet dat je na verloop van tijd niet noodzakelijk aan gewicht gaat verliezen maar mogelijk aan gewicht iets gaat bijkomen. Spiermassa is zwaarder dan vetmassa(zowel bij vrouwen als bij mannen. Dat is bij mij nu ook. Ben sinds beginnen trainen gem.2kg bij gekomen. Mogelijk ga ik binnenkort een tijdje naar een diëtiste vd CM. Ik moet ook 10kg vermageren.
Maar goe, Succes Marie-Rose, JE BENT GOE BEZIG.
GENE SCHRIK HEBBEN VAN PIJN is ook belangrijk
Succes hé,
(krijg juist je SMSje binnen, slaapwel hé)
joohan en sorry voor de typfouten)
Ik las hier over spierpijn en dit is bij mij ook zo'n fenomeen. Onlangs wandelde ik in Vinderhoute de 22km, ervoor was het 10 dagen geleden dat ik gewandeld had. Na de wandeling niets van last gehad. Deze week wandelde ik 15km op donderdag en 20km op zaterdag. Na de wandeling van zaterdag heb ik 3 dagen bijna niet kunnen stappen van de spierpijn, zitvlakspieren en aan de onderrug. Ik had de laatste 7km dan ook iets vlugger gegaan wegens de regen. Volgende keer wandel ik aan éénzelfde tempo...
BeantwoordenVerwijderen