Even tellen

Toen ons Monte Perdidoproject begon, waren we aanvankelijk met 12 kandidaten.

Door het feit dat Hilde V tijdens het kennismakingsweekend niet meekon, en Heidi (13^e en reservekandidaat) daardoor wél meekon, bleef ons aantal op 12.

Maar... na het weekend liet Anita weten dat zij het helaas en met veel pijn in het hart toch niet zag zitten om momenteel het project verder te zetten.

Dus waren we nog met 11.

Daarop besliste Outward Bound Hilde V opnieuw te contacteren en haar alsnog een kans te geven mee te gaan. Zij zei oorspronkelijk vol enthousiasme ja, maar realiseerde zich een maand later dat ze toch te weinig tijd had om samen met ons alle voorbereidende activiteiten zoals sponsoring e.d. mee te doen. Dus... nog steeds met 11.

Inmiddels had zich echter een 14^e (reserve)kandidaat gemeld, nl. Sandra. Na de definitieve afmelding van Hilde V werd zij door Outward Bound gecontacteerd, vroeg enkele dagen bedenktijd, en besliste dan, ondanks haar laaiend enthousiasme eveneens met pijn in het hart dat ook zij niet genoeg tijd zou kunnen vrijmaken om aan alle sponsorings- en andere activiteiten mee te werken. Dus... nog steeds met 11.

MAAR: 3 dagen later kregen we een mailtje van Sabine die schreef dat Sandra, sinds haar beslissing 3 dagen eerder, het Monte Perdido project niet meer kon loslaten en ermee opstaat en ermee gaat slapen. - hahaha, dat herken ik maar al te goed! ;o)))

Ze wenste dan ook vurig op haar beslissing terug te komen, en na een uitvoerig gesprek en duidelijke afspraken met Outward Bound werd beslist dat zij nu toch mee mag. Dus... uiteindelijk zijn we dan toch met 12, en het is nu wel de bedoeling dat hier niets meer aan verandert. Binnenkort hopelijk EINDELIJK de definitieve groepsfoto!

Om een lang verhaal kort te maken: onze Monte Perdidoploeg 2011 bestaat dus uit: Chris, Gitte, Frieda, Heidi, Hilde, Ingrid, Johan, Marie-Rose, Martine, Nicole, Robert en Sandra, ofte 5 mensen uit Antwerpen, 3 uit Oost-Vlaanderen, 3 uit Vlaams-Brabant en 1 uit Limburg. Maar Nicoleke, je hoeft je niet alleen te voelen hoor, want zoals je weet ben ik ook een halve Limburgse, en in mijn hart een hele, dus eigenlijk zijn we met twee hé. ;o)))