BBQ bij Chiro Deurne en Heggefeesten in Poederlee

Afgelopen zaterdag organiseerde de chiro van Deurne een barbecue. De opbrengst daarvan was weliswaar voor henzelf, maar omdat Johan en zijn 3 kinderen er vroeger leider geweest zijn (of nog zijn), wilden ze ook iets doen ten voordele van ons Monte Perdidoproject.

Je kon zakjes snoep kopen of raden hoeveel knikkers er in een bokaal zaten. De winnaar kreeg een grote biermand.

Johan, Simonne, François en ik lieten ons de barbecue goed smaken!

Zondag werden de MP-ers dan verwacht op de markt in Poederlee. Daar gingen de jaarlijkse Heggefeesten door, en Frieda stond er met een stand ten voordele van ons project.

Het was bovendien een speciale dag, want Frieda werd 59! Ze trakteerde dan ook iedereen die voorbijkwam met iets lekkers.

Qua sponsoring kon je ofwel een vrijwillige bijdrage in onze berg steken – waarbij je vanaf 25 euro een waardebon van 20 euro van een handelaar uit Lille kon winnen - ofwel kon je koekjes grabbelen, waarbij je bij het juiste koekje een doos om koffiepads in te bewaren kon winnen.

We verkochten ook de gekalligrafeerde verjaardagskaarten van Martine en dichtbundels, geschreven door de partner van één van de deelneemsters van 2009.

We mogen wel zeggen dat de opkomst erg goed was. We waren ook met 6 MP-ers aanwezig, en elk van ons zette haar beste beentje voor om ons project zo bekend mogelijk te maken bij de bezoekers, onder wie verscheidene politiekers en andere bestuurders van diverse organisaties.

Op het eind van de dag mocht Wout (kleinzoon van Frieda) de waardebonnen trekken.

Even tevoren had hij zich al reuze geamuseerd met Martine, die met hem eendjes gaan vissen was, want er stonden ook een aantal kermiskramen.

Iedereen tevreden dus, het was een aangename dag, proficiat aan Frieda voor de puike organisatie!

Vanavond zijn we in Ruiselede uitgenodigd bij piano’s Maene voor een rondleiding en een privéconcert.

Dat wordt de voorloper van een benefietconcert, dat op 3 december 2011 zal doorgaan ten voordele van Monte Perdido 2013.

Maene is uiteraard dé top van alles wat met piano te maken heeft, en ik ben dan ook zeer vereerd dat ik deze privérondleiding mag meemaken. Verslag volgt één van de volgende dagen!

Optreden Tamboerijn

Eergisteren organiseerde Gitte in Oud-Turnhout een sponsoringsdag met in de namiddag een wedstrijd buikschuiven en ’s avonds een optreden van het groepje Tamboerijn.

Met 8 MP-deelnemers zijn we gaan kijken en luisteren.

We werden heel erg hartelijk ontvangen door Gitte. Voor alle aanwezige MP-ers was het zoals steeds een fijn weerzien. Ook de partners van Chris, Ingrid, Johan, Nicole en mezelf waren meegekomen. Zo leren we elkaar steeds beter kennen.

Ook Sabine en Ria (ex-deelneemster en dit jaar vrijwilligster) waren van de partij.

We leerden ook Gittes ouders en broer kennen, superlieve mensen. Velen van ons dachten eerst dat Gittes mama haar zus was, zo jong ziet ze eruit.

Ik had ook een fijn gesprek met Gittes broer, die 4 jaar geleden haar leven gered heeft d.m.v. een stamceltransplantatie met zijn beenmerg. Gitte noemt hem dan ook haar reddende engel.

Hoedje af voor de groep Tamboerijn, die ondanks het voortdurende gepraat en lawaai in de zaal het ene liedje aan het andere bleef breien.

Sabine had het fotoboek van de expeditie van 2009 meegebracht, zo konden onze partners zich ook al een klein beetje een voorstelling maken van wat ons te wachten staat.

Als je de prachtige foto’s ziet, kan het niet snel genoeg september zijn!

Maar anderzijds zitten er ook foto’s tussen waarvan je denkt: ga ik dat wel kunnen?

Wat dat betreft was het reuzeinteressant even met Ria te kunnen babbelen. Ze heeft mijn zorgen m.b.t. (het gewicht van) mijn rugzak helemaal weg kunnen nemen. Ze zei dat al hetgene dat ik echt niet kan dragen, sowieso door een vrijwilliger gedragen zal worden, dat is net de bedoeling waarom er vrijwilligers meegaan.

Uiteraard ga ik hier zeker niet van profiteren, ik wil echt wel mijn best doen om toch een gedeelte zelf te kunnen dragen, maar het is een hele geruststelling te weten dat als zelfs dat op een bepaald moment niet zou gaan, mijn ganse rugzak door een vrijwilliger gedragen kan worden.

Dus zie ik het weer helemaal zitten. Bedankt, Ria!!!

Tijdens de pauze probeerde Sabine vanop het podium wat uitleg te geven over het MP-project. Ondanks een paar keer om stilte gevraagd te hebben, ging helaas een groot deel van haar uitleg verloren door het rumoer in de zaal. Jammer!

Gelukkig heeft dat niets afgedaan aan het feit dat we waarschijnlijk wel een goede opbrengst zullen hebben, mede door de tombola die Gitte georganiseerd had.

Na de pauze bracht Tamboerijn weer een heleboel liedjes, waarbij ze ons op een gegeven moment ook aan het dansen en zingen gekregen hebben. Leuk was dat!

Tot slot mochten we allemaal samen met Tamboerijn op het podium om iedereen te bedanken.

Frieda had voor ons alle 12 een boekje meegebracht met uitleg over de Heggefeesten in Poederlee, een sponsoringsactiviteit die volgende zondag 26 juni plaatsvindt.

De dag ervoor kan je t.g.v. diezelfde Heggefeesten ook gaan wandelen in Poederlee, of je kan naar onze andere sponsoringsactiviteit komen op de BBQ bij Chiro Frelus in Deurne.

Meer info over de Heggefeesten vind je op http://blog.monteperdido.be/

Blij !

Gisteren zijn Martine en ik naar Synergie Wellnesspoint geweest, het trainingscentrum van Sonja Kimpen in Wommelgem.

Hilde, één van onze tochtgenoten, heeft vroeger aan Sonja lesgegeven, en heeft als sponsoring voor onze groep bekomen dat we er een gratis fitnesstest mogen gaan doen, daaropvolgend een persoonlijk trainingsschema krijgen, plus van nu tot eind september gratis in Wommelgem mogen gaan trainen.

Dat laatste is helaas omwille van de afstand niet voor iedereen haalbaar. Voor mezelf zou het 150 km heen en terug zijn, dat is uiteraard niet doenbaar 2 à 3 keer per week, ik zou veel meer uren in de auto zitten dan de tijd die ik ginder kan trainen.

Enkelen van onze groep hebben het geluk dichterbij te wonen en gaan dankbaar van dit aanbod gebruik maken.

Iets na 14 u kwamen we toe en werden verwelkomd door Karel, die ons de rest van de namiddag zou begeleiden.

Hij stelde ons eerst een heleboel vragen m.b.t. onze gezondheid, lichamelijke problemen, wat je momenteel aan beweging doet en of je vroeger sport gedaan hebt.

Dat werd allemaal op een voor elk van ons persoonlijke sleutel op pc ingevoerd.

Daarna werden we gemeten, gewogen, vet- en vochtpercentage gemeten, bloeddruk genomen en tot slot werd er een lenigheidstest uitgevoerd.

Dat laatste was natuurlijk een ramp voor zo’n stijve hark als ik hahaha. Maar Karel troostte mij direct door te zeggen dat er mensen zijn die het nog veel slechter doen.

Alle hier verzamelde gegevens werden eveneens op de sleutel ingevoerd, waarna je een op jouw maat aangepaste test op een fiets mocht doen.

Het was geen maximale inspanningstest, we moesten slechts 10 minuten fietsen waarbij de belasting afwisselend verhoogd en dan weer verlaagd werd. Daarna kon er berekend worden wat je maximale zuurstofopnamecapaciteit was en werden de resultaten van de inspanningstest besproken.

Leuk om te horen was dat mijn gewicht (alles wordt vergeleken met leeftijdsgenoten) normaal was hahaha. Ik woog zelfs 1,5 kg minder dan ik dacht, heeft dat vele wandelen toch al iets opgeleverd!

Mijn vetpercentage daarentegen is net op het randje tussen goed en teveel. Dat wist ik al, maar ik kan nog steeds het snoepen niet laten, nobody's perfect hé. Maar van nu tot september zal ik alleszins nog meer moeten bewegen dan ik tot nu toe al deed, dus hopelijk zal dat ook wat helpen.

Wat echter het leukst van allemaal was (en wat ik absoluut niet verwacht had), was dat uit de test bleek, en dat staat ook zo op papier, ik citeer: “Uw testresultaat kan gekenmerkt worden als uitmuntend.” Glunder glunder! ;o)))

Blijkt dat leeftijdsgenoten een testresultaat halen tussen 23 en 40, met een gemiddelde van 34,2 , en ik haalde blijkbaar 36! Kan het zelf nog steeds niet geloven, dit is dus wat ze bedoelen met van kanker naar kracht, je kan (door veel te trainen) toch veel meer dan je aanvankelijk dacht!

Maar: het was natuurlijk ook niet allemaal rozengeur en maneschijn, dat zou te mooi zijn hé. Uit de test bleek ook dat ik nog heel grondig aan mijn beenspieren moet werken. Want 4 dagen aan een stuk bergop en bergaf wandelen zou ik op dit moment zeker nog niet kunnen.

Na de bespreking van de test kregen we van Karel dan ook nog een persoonlijk trainingsschema mee, deels oefeningen die je thuis kan doen, deels voor in een fitnesscentrum.

We mochten deze oefeningen ginder ook uitvoeren, of bij sommige toestellen deed Karel ze voor, zodat we toch een idee hebben wat de oefeningen juist inhouden.

Karel gaf ook nog goede tips om mijn zwemprestaties te verbeteren en om het wandelen op te voeren.

Ik ga nu toch eens informeren naar de prijzen bij een aantal fitnesscentra in de buurt, want zeker de oefening op de loopband met helling en de oefening waarbij je een gewicht moet heffen met je benen, zouden voor mij interessant zijn.

Tot slot kan ik enkel nog zeggen dat we bij Synergie als prinsessen ontvangen zijn.

Het is ongelooflijk hoeveel tijd en geduld Karel in ons gestoken heeft. We mochten ook de ganse tijd zoveel vragen stellen als we wilden.

Toen we naar huis gingen, kwamen we ook Sonja zelf tegen, die zo vriendelijk was met ons op de foto te willen.

Bedankt, Sonja, voor de mogelijkheden die je onze groep biedt!

Bedankt, Karel, voor de schitterende ontvangst en begeleiding!

Begeleide wandeling in Anseremme

Afgelopen zaterdag moesten we om 10 u aan het station van Anseremme zijn om van daaruit een begeleide wandeltocht te maken.

Martine kwam mij ’s morgens halen en samen reden we naar de carpoolparking, waar we opgepikt werden door Jo en Heidi, die ook Sandra meebrachten.

Iedereen was mooi op tijd in Anseremme en we maakten kennis met Nicole en Marc, een echtpaar die allebei mee zullen gaan als kinesist, en met Ria.

Ria is in 2009 meegeweest als deelneemster en zal nu opnieuw meegaan, maar dan als vrijwilligster.

Voor het eerst sinds lang waren alle 12 deelnemers nog eens samen. ’t Was al heel lang geleden dat we Chris nog gezien hadden, dus we waren heel blij dat zij er ook weer bij kon zijn!

Eerst kregen we van Outward Bound wandelstokken, die we mogen gebruiken tot na de expeditie, daarna zullen ze verder door OB gebruikt worden voor volgende expedities en andere dingen die ze organiseren.

Het eerste stuk van de wandeling was al meteen bergop en Frieda zette er onmiddellijk een flinke pas in. Amai, chapeau voor het tempo waarop zij bergop kan wandelen!

Na een tijdje over asfalt gewandeld te hebben, gingen we de bossen in en vanaf dan werd het moeilijker.

Redelijk steil bergop en bergaf, inderdaad zeer oneffen terrein zoals op voorhand gezegd was, met dikwijls uitschuivers tot gevolg.

Op een bepaald moment had ik geluk dat Johan een eind verder stond en hij mijn schuifpartij heeft kunnen afremmen, want anders was het wellicht een valpartij geworden. Bedankt, Johan!

Wie wilde kon ook een kijkje nemen in een grot, van waaruit je weer een prachtig vergezicht had.

Na een korte pauze moesten we weer klimmen,

om uiteindelijk af te dalen tot aan de Maas, waar onze hongerige magen gestild konden worden.

Iedereen kreeg van Hilde een zelfgemaakt doekje uit paraplustof om op te zitten. Bedankt, Hilde!

We hadden ook de gelegenheid om aan Geert en Ria vragen te stellen. Wat een luxe om er een ervaringsdeskundige bij te hebben!

Maar het werd stilaan tijd om onze tocht verder te zetten. We kwamen langs een ruïne, waar we ons konden verkwikken aan een bronnetje. Dat deed deugd, want het was erg warm.

Daarna weer een steile klim,

en toen werd ons de kans geboden uit 2 mogelijkheden te kiezen : ofwel nog 2 km die redelijk plat zouden zijn, ofwel nog 4,5 km waarbij het nog een beetje bergop en bergaf zou gaan.

Ria, Gitte en Nicole gingen de 2 km doen, alle anderen 4,5 km. Uiteindelijk bleek dat wel iets meer dan 4,5 km te zijn. ;o)

Ik had al een tijdje last van mijn rugzak en Jo had al eens aangeboden hem te dragen, maar ik wilde het toch nog zelf blijven proberen. Tot ik op een gegeven moment opeens last van mijn enkel kreeg en Jo de rugzak dan toch overnam. Wat een verlichting! BEDANKT, JO!!!!!

Aan het eind van de wandeling moesten we door de Lesse stappen. Iedereen dus zijn waterschoenen of –sandalen aan en wij erdoor. Eerst ijskoud, maar al na een paar passen zooooo deugddoend aan onze voeten!

Daarna was het niet ver meer naar waar onze auto’s stonden en gingen we met zijn allen nog iets drinken.

Maar blijkbaar was er niet zo goed afgesproken waar dat precies zou zijn, want sommigen kwamen pas aan toen wij (Jo, Heidi, Sandra, Martine en ik) gingen vertrekken. Dat moet volgende keer beter hé!

Heidi had voor iedereen nog een kopie met nuttige tips voor het laden van je rugzak en wat je kan doen om tekenbeten te vermijden. Bedankt, Heidi!

De dag na de wandeling had ik megapijn aan mijn beenspieren. Mijn kinesiste raadde mij gisteren aan om in het vervolg zowel voor als na een wandeling meermaals te stretchen, zeker als het veel bergop en bergaf is.

Ook mijn voeten, schouders en rug deden redelijk zeer. Ik zal er dus inderdaad heel goed moeten voor zorgen dat ikzelf niet teveel gewicht moet dragen, en wat mijn voeten betreft, heb ik vandaag van een podologe de volgende tips gekregen: VOOR elke wandeling talkpoeder tussen je tenen doen en voetencrème aan de boven-en onderkant van je voeten, op de momenten dat het kan zoveel mogelijk blootsvoets met sandalen wandelen, en als dat niet kan liefst om de andere dag van schoenen wisselen, zodat je schoenen minstens 24 u kunnen luchten. Dat laatste zal tijdens de vierdaagse allicht niet lukken, maar voor de rest kunnen we er toch op letten.

Onze volgende activiteit gaat door op 18 juni in Oud-Turnhout. In de namiddag is er een wedstrijd buikschuiven, en ’s avonds komt de groep Tamboerijn een benefietoptreden geven. Meer info hierover kan je op de blog van Monte Perdido vinden.