Aan de hand van prachtige diareportages en twee zeer enthousiaste getuigenissen van dames die het reeds hadden meegemaakt, kwamen we alles te weten over een vijfdaagse in de Belgische Ardennen (daarover later meer) en een tiendaagse in de Spaanse Pyreneeën.
Die worden beide georganiseerd door Outward Bound, een organisatie die outdooractiviteiten voor allerlei groepen doet en nu ook een aanbod voor kankerpatiënten heeft.
Het idee een berg te gaan beklimmen spreekt mij al aan sinds ik het boek "Eenzame hoogte" gelezen heb, waarin journaliste Katelijne Van Heukelom vertelt hoe ze met een internationaal gezelschap van kankerpatiënten de Aconcagua (hoogste berg van Amerika) beklom.
Maar daarnaast was er steeds een stemmetje in mij dat zei: Stel je niet aan, dat kan jij toch nooit...
Tot een paar dagen na die avond in Gent, toen ik mij in een overmoedige bui per mail voor beide projecten inschreef.
Eind november overleden op één week tijd twee vriendinnen van mij (44 en 47 jaar) aan kanker. Mijn motivatie om de Monte Perdido te gaan beklimmen werd hierdoor alleen maar groter, ik wil het ook voor hen doen!
Begin december volgde een intakegesprek met Sabine (coördinator van het ganse project) en Geert (één van de twee begeleiders die vanuit België meegaan). Ik had er een goed gevoel bij, maar durfde toch nog niet geloven dat ik geselecteerd zou worden om mogen mee te gaan.
Midden december volgde een uitgebreide medische screening bij een sportarts, en een inspanningstest op een loopband.
Vanaf dan werd het bang afwachten. Mijn lichamelijke conditie is namelijk niet zo best, vooral problemen aan knieën, rug, nek en kleinere longen deden mij twijfelen of ze mij wel geschikt zouden vinden om aan deze expeditie mee te doen.
Vanaf dan werd het bang afwachten. Mijn lichamelijke conditie is namelijk niet zo best, vooral problemen aan knieën, rug, nek en kleinere longen deden mij twijfelen of ze mij wel geschikt zouden vinden om aan deze expeditie mee te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten