Afgelopen zaterdag en zondag hadden we ons langverwachte terugkomweekend. Langverwacht, want we hadden er wel 5 volle weken op moeten wachten hahaha!
Helaas moest Gitte werken en kon ze er niet bij zijn. Gitte, we hebben jou echt gemist hoor!
Niet lang na onze aankomst in Lustin vertrokken we met het ons inmiddels zo vertrouwde busje naar een plaats waar we gingen rotsklimmen.
Dat is niet hetzelfde als Klettersteig. Bij Klettersteig hangen er stalen kabels en kettingen vast in de rotsen, waar je je zowel aan kan vasthouden en/of optrekken, als waar je telkens opnieuw je musketons aan vast moet klikken.
Bij rotsklimmen zijn er enkel haken in de rotsen waar de begeleiders eerst een touw doorheen steken. Dat touw wordt bij het klimmen aan de ene kant vastgemaakt aan je veiligheidsgordel, en aan de andere kant vastgehouden door 2 beveiligers die het telkens naar behoefte strakker trekken of losser laten. Je kan dus ook hier niet te pletter storten, maar je moet wel zelf letterlijk met handen en voeten je weg zoeken, zonder hulpmiddelen.
Helaas heb ik sinds onze terugkeer uit Spanje een beetje last aan mijn enkel, knie en elleboog, en had mijn kinesiste mij daarom verboden momenteel aan dergelijke dingen mee te doen.
Martine sukkelde die dag zowat de ganse dag met hoofdpijn, zodat zij in het busje ging rusten en 9 dapperen de klim aanvatten.
Terug in Lustin bereidden we het avondeten, waarbij we dit keer wel iets heel speciaals te vieren hadden : Nicole werd op zondag 33, euh 44, euh... juist ja, het was haar verjaardag en dat konden we toch niet onopgemerkt laten voorbijgaan.
Martine had van het overschot van haar sponsorgeld voor elk van ons bedankkaarten gemaakt die we aan onze sponsors kunnen geven. Vooraan op de kaart een prachtige foto van ons twaalven in Miraval, op de achterkant een kleine foto van jezelf, een foto van de “Van kanker naar kracht”-steen van Martine en een haiku van Hilde. Bovendien had Martine alles prachtig gekalligrafeerd. Bedankt Martine!
Voor Geert en Ilse hadden we nog een verrassing in petto. Ze kregen elk een gepersonaliseerd (dus verschillend) fotoalbum met foto’s van onze expeditie. Iedereen had aan Heidi doorgegeven welke foto’s je er graag in wilde hebben, plus ook een gepersonaliseerd tekstje van elk van ons, en Heidi had de fotoboekjes dan samengesteld. Bedankt Heidi!
Nadien volgde een bespreking over de ganse expeditie. Iedereen mocht vertellen welke beelden blijven hangen zijn, wanneer die weer opgeroepen worden, wanneer en/of hoe je het meest voelde dat je het Monte Perdidoproject gedaan had. Het werd weer heel intens, en het was al 1 uur eer we ons bedje opzochten.
Zondagvoormiddag deden we nog enkele leuke groepsactiviteiten.
Daarna was het tijd om onze bezoekers te ontvangen. Iedereen had 3 mensen mogen uitnodigen.
Na een koffietje met lekkere taart en koekjes gingen we samen met hen enkele teambuildingsoefeningen doen. Er was voor elk wat wils, voor de jongeren en voor de ouderen, voor de voorzichtigen en voor de durvers.
Heel leuk was dat bijna iedereen van de bezoekers vol enthousiasme aan deze activiteiten meedeed en zo ook zijn eigen grenzen verlegde.
Het was ook fijn om vele intussen bekende gezichten weer te zien, en ook enkele nieuwe te leren kennen.
Nadien volgde de plechtige uitreiking van onze getuigschriften.
’s Morgens had ieder van ons iemand van de groep mogen kiezen aan wie je het getuigschrift wilde uitreiken, waarbij je dan ook moest vertellen waarom je vond dat die persoon dat getuigschrift verdiende.
Onnodig te zeggen dat dit voor menigeen, ook bij de bezoekers, weer heel emotioneel werd.
Tot slot volgde dan de officiële receptie met een grote variatie aan lekkere hapjes en drankjes.
Het was een weekend om in te kaderen, en ondanks het feit dat dit de laatste officiële bijeenkomst van de Monte Perdidogroep 2011 was, zal dit zeker en vast niet de laatste keer zijn dat we mekaar nog zullen zien.
De eerstvolgende keer is al morgen (donderdag) in Aalst, waar Heidi, Martine en ik in samenwerking met VLK een voorstelling zullen geven over ons project.
Op 23 november komen we samen in Mechelen voor de opname van ons Monte Perdidolied (jaja, we worden nog beroemd ;o))), en op 3 december zorgt o.a. Thierry (van Ria van MP 2009) voor een benefietconcert, waarvan de opbrengst naar Monte Perdido 2013 zal gaan.
Wordt dus nog vervolgd...
