Nog voor we van Sabine de lijst met de namen van alle deelnemers gekregen hadden, wist ik van een gemeenschappelijke kennis reeds dat Martine zich ook kandidaat gesteld had.
Dus toen ik van diezelfde kennis vernam dat Martine ook effectief meemocht, had ik haar eens gebeld.
Aan de telefoon klikte het meteen, want we hebben die eerste keer zeker wel een uur gebeld. ;o)))
Martine had toen reeds voorgesteld eens samen te gaan wandelen, dus dat hebben we eergisteren dan ook gedaan.
Wel grappig: toen ik bij Martine aankwam en ze de deur opendeed, zeiden we allebei bijna tegelijk: “Oh, ik had me jou gans anders voorgesteld!”
Maar net als aan de telefoon klikte het ook wel in het echt, dus na even kennis gemaakt te hebben met Martines echtgenoot, gingen we op stap.
We hebben zo’n uurtje gewandeld, stevig doorgestapt (althans voor mij was dat stevig doorstappen, volgens Martine wandelt haar man nog veel sneller), en zijn daarna ergens iets gaan drinken.
Toen we weer bij Martine thuiskwamen, wilde ze mij iets over mijn blog vragen. Daardoor zagen we dat Sabine een nieuwe mail had verstuurd om te zeggen dat er zich een 13e kandidaat aangeboden had.
Heidi mag dus mee op weekend, en daarna zal er door Outward Bound beslist worden of zij effectief mee mag, of reservekandidaat wordt.
Dat laatste hoop ik niet, want dat zou betekenen dat er iemand van de huidige 12 mogelijk niet mee zou kunnen, en dat is uiteraard niet de bedoeling.
Dus ik duim alvast dat Heidi mee mag, al was het maar om te bewijzen dat 13 een geluksgetal is. ;o)))
Ze woont ook maar 35 minuten van bij mij, zodat we reeds afgesproken hebben om met ons drieën samen naar Lustin te rijden.